یه چیزی در وجودت باید بمیره تا چیزی جدید در روحت متولد بشه



وقتی مرده ای را در خواب می بینید یعنی چیزی از اون فرد(یکی از انرژی های روانی )از تو خیلی دور است. مثل پدر فوت شده ای که برای ما نماد قدرت بوده در خواب معنیش اینه باید مثلا قدرت از دست رفته را کاریش کرد .



تعریف خاطره کوهنوردی دکتر شیری :

سال ۷۹-۸۰ بود با مهرداد افسری ( که الان عکاس مشهوری است و تو خونه ام ۲ تا از کارهاش را دارم ) و اکیپی از دوستاش برای فتح قله دماوند حرکت کردیم.من تمرین منظم بدنسازی داشتم و فکر میکردم آمادگی بدنی خوب داشتن برای دماوند همینهاست ! اما چیزی که پیش بینی نکرده بودم سرمای زیر ۱۵ درجه در ۲۰ مرداد بود و متاسفانه سرتیم هم جهت استفاده از لباس مناسب ، نکته ای نگفته بود!! در ارتفاع ۵۰۰۰متری ( آبشار یخی ) در اثر سرمای شدید نمی تونستم یک قدم به جلو برم و اگر هم می ایستادم یخ میزدم!!



در اون حالت کرختی روانی عجیبی را تجربه کردم که رفتم تو پذیرش اینکه “می میرم” و دیگه فرقی نمیکرد هیچی برام . در همین لحظه تصمیم به برگشت گرفتن پیدا کردم . راه برگشت برای کسی که بار اول رفته خیلی سخته و نکته اش برام این بود که فکر کردم” من که می میرم حالا ۵۰۰ متر پایین تر! ” این تجربیات به انتها رسیدن روی تصمیم گیری های زندگی تاثیر داره.اینکه هر انتخابی و تصمیمی خوبی ها و بدی هایی داره ولی بهتر از ماندن در پناهگاه است که بعضی ها به خاطر یه بار شکست عاطفی تصمیم میگرند وارد حوزه ای مثل عشق دیگه نشوند! خب برو شنا یاد بگیر و تو برکه و استخر هم برو لذت ببر !

********************

در داستان ها یک پایان خود آغاز دیگری است از سفر.چون تکامل در سفر است.

عشق باید بمیره تا چیز تازه ای رشد کنه.مار هم پوست میندازه تا پوست جدید رشد کنه.
بعضی نوستالژی های “اول آشناییمون یادم میاد” باید بپره.


داستان ژاپنی هست که میگه اگر همه چیزت سر جاش هست (عشق – خانواده –و…) وقت مرگت فرا رسیده.حالا این مرگ الزاما جسمانی نیست بلکه حالتی روانی باید بمیره .دیگه بازی های این طرف تمام شده . مثل بازی آتاری که وقتی بالاترین رکرود رو میزنی دیگه انتهایی نداره!از یه جایی به بعد دیگه امتیاز بالاتر لذتی نداره!



ما میریم روانکاوی ، خودشناسی و… آیا ما آدم بهتری میشیم یا خطرناکتر؟؟آیا ما می تونیم آدم بهتری بشیم بدون اینکه خطرناکتر بشیم؟ ما خطرناکتر میشیم زیرا دیگه با چراغ میبینیم مسیر را !

مثال اینکه با کلی شوق و ذوق نون خامه ای میخوری اما بهت نمی سازه و یک ساعت که بعد بالا میاری باورش سخته که با چه چیز متعفنی روبرو میشی! تصور اینکه این آدم ظاهرا متمدن با شخصیت می تونه چه چیز وحشتناک و متعفنی بشه سخته!!

سیستم جهاز هاضمه ما اگر بخواد خوب کار کنه هر چیز تازه ای مثل گوشت رو به تعفن تبدیل میکنه در غیر اینصورت درست عمل نمیکنه! تعفنها محصول یک روند سالم هستند ، چیزی که خطرناکه اینه که فرد از تعفن عبور نکنه


یه چیزی در وجودت باید بمیره تا چیزی جدید در روحت متولد بشه